نویسنده : آزاده ربانی ( مدیر مسئول ماهنامه باترانه)

آنچه در بحث مطبوعات و نشریه از ابتدا تا به دهه ی اخیر رواج داشته انتشار کاغذی نشریات در همه ی انواع آن ( اعم از روزنامه هفته نامه ماهنامه دوماهنامه فصل نامه و گاهنامه) بوده است
با روی کار آمدن فضای مجازی و استفاده از امکانات نشر در فضای مجازی به جهات مختلف و متعدد این نوع از نشر هم به امکان انتشار کاغذی اضافه گردید و به دلایلی نیر مورد توجه و اقبال اهالی مطبوعات در کنار نشر کاغذی قرار گرفت .
داشتن نسخه ی الکترونیکی و پی دی اف قابل دریافت (دانلود) مطالب هر نسخه از نشریه در کنار نسخ کاغذی و فیزکی آن ، امکانی جدید در فرایند ارائه ی نشریات بوجود آورد
بی واسطه ی کاغذ و بی واسطه ی عوامل چاپ ، عوامل پخش و سیستم توزیع متداول تا به اکنون ؛ جایی که این واسطه ها با در اختیار داشتن یک واسطه از رهاورد تکنولوژی ( گوشی /تبلت / لپ تاپ و ..) از چرخه ی گردش کار مطبوعات حذف و بهتر بگوییم با وسائط امروزین جایگزین می شوند .
نمیتوان از این مسئله سرباز زد همانطور که روزی درشکه ها و سورچی ها جای خودرا به تکنولوژی جدید واگذار کردند و اتومبیل ها وشوفرها در جاده های آسفالته پدیدار شدند امروزه نیز نمی بایست و نمیتوان چشم بر اقتضائات موجود زمانه بست .

اما آنچه مسلم است این که حوزه ی نشر و انتشارات جدا از همراهی با اقتضائات زمانه می بایست پاسخگوی تقاضاهای موجود و درخواست ها نیز باشد

بحث جمعیت سبز بحث محافظت از محیط زیست و غیره به جای خود اما آنچه گریبانگیر این روزهای مطبوعات و دست اندرکاران چاپ و نشر است معضلی ست که نفس اهالی مطبوعات را به شماره انداخته است .

کار همواره با ابزار کار معنی پیدا میکند و در کار نشر ابزار کار گویا از دست رفته و حال این روز مطبوعات شبیه و نزدیک به حال محتضران رو به مرگ است .
بی تعارف در بستری نامطمئن و ناهموار و پر مشغله و پر مخاطره نمیتوان رقصی آنچنان که آرزوست در میانه ی میدان کرد ، گرچه گوشه و کنار میبینیم و میشنویم که ابزار یا اختیار برای خوش رقصی های گروه هایی به جهاتی شاید فراهم است اما

دست تورم گریبان مطبوعات و نشریات را گرفته است ودر روزگاری سر میکنیم که نرخ کاغذ نزدیک به روز به روز فرق میکند بماند از زینک و فیلم و ..

بی ابزار، چطور کار ممکن است ؟

در این وضع اورژانسی،  بیماری واگیر دار اختلاس هم گویا به عوامل خرید و پخش کاغذ رسیده و نتیجه ی همه ی این ها عدم امکان انتشار مرتب  دوره ای نشریه و در سطحی وخیم تر جان سپردن برخی نشریات است که میتوانستندبمانند و هنوز شور و غرور ماندن داشتند.

وزارت ارشاد یا هر منبعی که متولی امر خرید و توزیع و نظارت بر روند و جریان امور مربوط به مطبوعه  است آیا صدای نابودی بخش وسیع از منابع انسانی ،در حوزه ای که مستقیما به فرهنگ این سرزمین مربوط می شود را نمی شنود؟
و آیا پاسخی هست؟
آیا تدبیری اندیشیده شده است ؟
آیا بنا داریم نشریات رابه سمت انتشار دیجیتال ببریم ؟
بسیار خوب ؛ اگر چنین است ،در بخش اعلام وصول نشریات چرا هر چه سریعتر به این امکان توجه نمیشود که از نشریاتی که مجوز نشر کاغذی  دارند به دلایل عدیده و مشکلات مبتلابه ، جهت تایید اعلام وصول ، نسخه ی چاپی را طلب نکنند و یا حداقل ارسال نسخه ی چاپی را اجبار نکنند و جواز رسمی بدهند به نشر دیجیتال مطبوعه های درگیر و ناتوان !
در این صورت یک به یک حداقل در این دوران تحریم و تورم ، نشریات محکوم به تعطیلی یا تاخیر، یا مانورهای متقلبانه نمی شوند
چه کسانی جز متولیان امر ومسئولان مطبوعاتی باید چاره بیندیشند و از مرگ دستجمعی نشریات جلوگیری کنند؟!
دست اندرکاران حوزه ی مطبوعات ، نه تصمیم گیرنده ی سیاست خارجه هستند که از تنش ها و کنش ها ی منجر به تحریم ها پیشگیری توانند کرد و نه دست برتر را در مقابله با تورم افسار گسیخته دارند و نه میل باطنی دارند  به عدم انتشار نشریه بصورت کاغذی؛  اما اگر ناشدنی ست ،  چنانچه تا کنون نشده که  نرخ کاغذ و دسترسی آن رابرای عموم نشریات فراهم کنید،  دست کم در قوانین خود تجدید نظر نموده و تا اطلاع ثانوی اعلام وصول نشریات کاغذی یی که از پس مشکل چاپ ونرخ افسارگسیخته ی  کاغذ  برنیامده اند و  درحال جان سپردنند را منوط به ارائه ی نسخ چاپی نکنید
آفت این رویه ، نسخی از مجلات است که محض اعلام وصول چند تایی به مراجع مربوطه تحویل داده می شود بدون این که وجود خارجی داشته باشند و بی حضور در کیوسک های مطبوعاتی و فقط برای عدم ابطال مجوز نشریه .
این را هم ما میدانیم هم شما
ما اما نمیخواهیم اینچنین باشد ، شما هم بیایید و دلسوزانه همراه باشید و  در عمل با تسهیل امور و تصدیع موانع نخواهید مطبوعات راه ریا و نابودی را برگزینند.

با چشمان خواب آلوده نمیتوان نقش بیداری و نگاهبانی را در حوزه ی فعالیت و مسئولیت ایفا نمود
جان دادن ما را باور کنید و در پی نجات نشریات برائید اگر نگاهبان فرهنگ و منابع انسانی این مرزو بو م هستید .
به داد نشریات برسید .